در افغانستان هنوز بازی های سنتی میان مردم در ولایت های مختلف جای خود را دارد. بازی های که بیشتر کودکان و یا بزرگ سالان وقت های اضافی خود را با آن سپری می کنند و برخی از این بازی‌ها در کنار این که یک بازی و سرگرمی قدیمی اند، ورزش نیز می باشد؛ ورزشی که هزاران نفر طرفدار دارند. اما در این میان برخی از این سرگرمی ها خیلی جالب نیست، چرا که تا حدی زیادی پرندگان و حیوانات ازار و اذیت می شوند.
در این گزارش خبرنامه به چند مورد از این بازی ها پرداخته که احتمالن تمامی بازی ها و سرگرمی های رایج در افغانستان را در بر نمی گیرد و شاید هم برخی ها جا مانده باشد.
شیغی/بوجول
شیغی یا بجول بازی از قدیمی ترین بازی های مرسوم در میان مردم است. شیغی یا بوجول یکی از استخوان های پای عقب گوسفند است. شیغی چهار رو دارد و هر کدام هم نام های محلی خود را دارند. خر، اسپ، چیک و پوک، نام های هر روی بوجول یا شیغی است.
روال بازی طوری است که یک دایره روی زمین می کشند و هر کسی شیغی خود را در وسط دایره می گذارند. از فاصله دور تر هر کسی با شیغی دیگری که بزرگتر و سنگین تر است، با روش خاصی که وسط دو انگشت گرفته می شود، شیغی های داخل دایره را هدف قرار می دهند و هر کس به هر اندازه که شیغی را از دایره بیرون کند، آنر را تصاحب می کنند. این بازی در روستای های افغانستان و بیشتر در مناطق مرکزی تا هنوز هم در روزهای زمستان به ویژه مروج است.
bojol
شیغی بازی بیشتر در مناطق مرکزی افغانستان مرسوم است
بزکشی
بزکشی از بازی های قدیمی و پر طرفدار است که اکنون تبدیل به یکی از بازی ها و ورزش های ملی شده است. عمدتن در روزهای مناسبتی مانند عیدها و روزهای سال نو این بازی بیشتر در نقاط مختلف افغانستان برگزار می شود. به افراد وارد این بازی می شوند، چاپ انداز می گویند که سوارکاران بسیار ماهراند و هر کدام بر اسپی سوار و تلاش می کنند لاشه بز و یا گوساله را از دایره‌ای حلال برداشته و پس از دور زدن بیرق که در بخش دور تر میدان قرار دارد، تلاش می کند دوباره آن را در دایره بندازد. البته تمامی بازیگران دیگر تلاش می کنند این لاشه را از خود کنند واین گونه رقابت سختی میان چاپ اندازان رخ میدهد. در این بازی افراد پولدار بین شان روی چاپ اندازان شان شرط بندی می کند و یکی از بازی های پر درآمد برای برخی از کلان های منطقه نیز می باشد.
منبع:khabarnama